تحقیقات نشان داده انسان‌ها اطلاعات تصویری را بهتر و سریع‌تر از اطلاعات متنی یاد می‌گیرند و به خاطر می‌سپارند. بنابراین بیشتر اطلاعاتی که افراد در مغزشان ذخیره می‌کنند، چشمی هستند مغز ما در ذخیره‌سازی و بازیابی اطلاعات تصویری عالی است. درحالی‌که اطلاعات متنی را به‌راحتی نمی‌تواند بازیابی کند. ما مقدار زیادی اطلاعات را به‌صورت روزانه به خاطر می سپاریم در حالیکه بعضی از این اطلاعات برای ما مهم هستند و بعضی از آنها برای ما از اهمیت خاصی برخوردار نیستند، پس ما باید برای حفظ اطلاعات مهمتر و حساستر از روشهای یادگیری قوی و متمایز استفاده کنیم. در روش تصویر خوانی بیشتر تمرکز بر بخش ناخودآگاه ذهن است. یعنی ابتدا جذب اطلاعات به کمک بخش ناخودآگاه ذهن صورت می‌گیرد، ناخودآگاه انسان در دریافت و نگه‌داری اطلاعات نامحدود است و بخش اعظم ذهن یعنی چیزی بین ۹۰ تا ۹۵ درصد ذهن ما را دربر می‌گیرد.
ذهن ما همانند کوه یخی است. خاصیت کوه یخی این است که بخش اعظم آن در قسمت زیرین قرار دارد و فقط بخش کوچکی از آن که روی آب است، قابل مشاهده می‌باشد. ذهن ما نیز همینطور است، بخش بیشتر آن که ناخودآگاه و قبل از خودآگاهی است از نظر ما پنهان است، یعنی وقتی شما در شرایطی جدید قرار می‌گیرید و یا چیزی جدید می‌آموزید، این اطلاعات ابتدا به بخش ناخودآگاه ذهن شما وارد می‌شود و در آن پردازش می‌شود، سپس بخشی از آن اطلاعات موردنیاز را شما به بخش خودآگاه ذهن فراخوانی می‌کنید.
کودکان که در ابتدای راه یادگیری و داده پردازی هستند، اغلب با همین روش آموزش تصویری در ناخودآگاه ذهنشان، مطالب جدید می آموزند و با طبیعت اطرافشان ارتباط برقرار می کنند به تعبیر دیگر آنها هنوز نیاموخته اند که از شیوه های دیگر برای یادگیری و افزایش اطلاعات استفاده کنند، بنابراین پادشاه فراگیری و آموزش در مغز آنها “تصویر خوانی” می باشد. سالم ترین و بهترین گزینه در روشهای آموزش و پرورش کودکان استفاده از همین قابلیت ها و استعدادهای ذاتی و غریزی آنها می باشد که برای آنها قابل درک و جذاب ترند.
روش آموزش تصویری یکی از روشهای استفاده شده در آموزش چند وجهی می باشد.